قلب سحابی سه تکه

مخلوطی از گازهای ملتحب در قلب سحابی سه تکه، مسیر هایی را در دل این زایشگاه ستاره ای پدید آورده اند. این سحابی در صورت فلکی قوس جای دارد. سه ساختار گرد و غباری و تاریک این سحابی که نام سحابی سه تکه از آنها گرفته شده است، در مرکز به هم می رسند. گرده ای از گاز های مات در سمت راست تصویر دیده می شود ولی رشته های تاریک غبار در سراسر سحابی وجود دارند. درخشش سحابی سه تکه، از ستاره ی پرجرمی است که در مرکز تصویر دیده می شود. سحابی سه تکه را با نام M20 هم می شناسیم. این سحابی تنها 300 هزار سال سن دارد و جوانترین سحابی گسیلشی(نشری) شناخته شده است. سحابی سه تکه در فاصله ی 9000 سال نوری از ما در فضا جای گرفته. در تصویر فوق گستره ای به وسعت 10 سال نوری از این سحابی را می بینیم. این عکس را تلسکوپ 0.8 متری IAC80 از جزایر قناری اسپانیا تهیه کرده است.

آذرگویی بر فراز تپه ی آیراس

یک سفر آخر هفته ی معمولی برای عکاسی از آسما شب در استرالیای مرکزی می تواند نتیجه ای چنین شگفت انگیز در پی داشته باشد. در این عکس زیبا که اسفند سال 84 در این منطقه گرفته شده، مرکز کهکشان راه شیری(فارسی – عکس بابک امین تفرشی) مان را می بینیم که بر فراز ساختار سنگی زیبایی به نام «اولورو» (Uluru) طلوع می کند. این ساختار را با نام تخته سنگ های «آیراس» (Ayers) هم می شناسند. پس از تنظیم کردن دو دوربین برای عکاسی یکی با میدان دید عریض و دیگری با استفاده از یک لنز تله، «ژوزف بریماکومب» (Joseph Brimacombe) شروع به جمع و جور کردن وسایلش بود که نور خیره کننده ی یک آذرگوی درخشان در آسمان اطراف او را روشن کرد. حاصل کار بسیار لذت بخش بود، هر دو دوربین رد درخشان این آذر گوی را ثبت کرده بودند. همانطور که در نمای بزرگ که با استفاده از تله گرفته شده دیده می شود، درخشش آذرگوی از میان ابرهای دم افق درست سمت چپ تخته سنگ های آیراس دیده می شود.

قطعاتی که ناپدید شدند

این دونمای نزدیک را از حفاری ققنوس مقایسه کنید. تصویر سمت چپ در بیستمین روز فعالیت مریخ نشین ققنوس تهیه شده است و تصویر سمت راست همان گودال را در روز بیست و پنجم فعالیت ققنوس نشان می دهد. روزهای مورد نظر، روزهای مریخی هستند و برابر 26 تا 29 خرداد برای اهالی زمین است. تکه های روشنی که در سمت چپ و پایین گودال حفاری شده درون سایه در تصویر مربوط به روز بیستم مریخی دیده می شود در تصویر روز بیست و چهارم ناپدید شده اند! به احتمال زیاد این قطعات کوچک، تکه یخ های زیر سطح بودند که در عمقی کم جا گرفته بودند و با حفاری بیرون آمده اند.و این ناپدید شدن ناگهانی بسیار شبیه تصعید است. پروسه ای مشابه تبخیر که در آن یخ پس از آنکه در برابر تابش آفتاب قرار گرفت، در اتمسفر خشک مریخ، مستقیما به گاز تبدیل شد. منبع

طلوع ماه در انقلاب تابستانی

امروز انقلاب تابستانی است و خورشید در طی حرکت سالانه ی خود، امروز بیشترین ارتفاع را در آسمان نیمکره ی شمالی زمین دارد. این روز همچنین از لحاظ نجومی آغاز تابسان در نیمکره ی شمالی به حساب می آید. تنها دو روز قبل بود که ماه در نقظه ی مقابل خورشید در وضعیتی که خسوف روی میدهد قرار گرفت و پایین تری(جنوبی ترین) بخش مداری خود را پشت سر نهاد. آنتونی آیومامیتس (Anthony Ayiomamitis) ستاره شناسی است که این تصویر زیبا از ماه را بر فراز دماغه ی «سونیون» در یونان را در همین زمان ثبت کرده است. ماه در کنار معبد «پوزایدون» جای گرفته که 2400 سال قدمت دارد و از دریای اژه هم دربانوردان می توانند آن را ببینند. در این تصویر زیبا با استفاده از یک لنز تلسکوپی قرص ماه بزرگ شده است ولی بدون وجود این لنز هم معمولا برای دوستدارن آسمان ماه را زمانی که نزدیک افق است کمی بزرگتر به نظر می رسد. این اثر زیبا تنها یک خطای دید است.

ایرانی های غیرقابل پیش بینی(غیر نجومی)

از ایران نزدیک به 9 هزار نفر برای دانلود فایرفاکس در روز موعود ثبت نام کرده بودند و ایران در منطقه همپای ترکیه پیش می رفت تا اینکه در روزهای آخر عقب موندیم و اونا جلو زدن ولی چیزی که الان دیده می شه غیر قابل باوره. واقعا غیر قابل باوره فایر فاکس 3 دیشب ساعت 9 شب به وقت ایران منتشر شد و این تقریبا میانه ی روز ایالات متحده است حالا به این اقشه نگاهی بندازین. اوه بله. ایران از تمام کشورهای منطقه از بسیاری از کشورهای اروپایی و حتی از چین هم جلوتره. از فرانسه و اسپانیا و انگلیس هم جلوتریم. همه ی اینها رو باید با توجه به نکاتی دید 1- تمام این دانلود ها در طول شب گذشته انجام شده گرچه یکی از زمان های ترافیک باری روی وب در ایران ساعت 10 تا1 شب این مطلب هیچ ربطی به نجوم ندارد و مربوط به دنیای وب است. حتما دیده اید که در ستون سمت راست گیتی بلاگ نشان حمایت از فایرفاکس قرار گرفته. فایر فاکس نرمافزاری است که می توانید با آن امن تر و سریعتر و راحت تر در دنیای وب حرکت کنید. نام این نرم افزارها Browser است و برای مثال روی ویندوز شما اینترنت اکسپلورر مایکروسافت این وظیفه را بر عهده دارد. ولی نرم افزار مایکروسافت مشکلات امنیتی بسیار دارد و از طرفی کند است و مشکلاتی دیگری نیز دارد. اینجاست که توسعه دهندگان نرمافزار های رایگان و متن باز فایرفاکس را منتشر کردند. این نرم افزار کاملا رایگان اس و شما می توانید بر اساس نیاز خود از افزونه های بسیار متنوعی که برای آن روی وب وجود دارد استفاده کنید. مثلا من هر روز سایت عکس روز نجوم را بدون مراجعه به سایت می بینم. و در هر لحظه از وضعیت هوا و فاز ماه هم آگاهم اینها بعضی از امکاناتی است که فایر فاکس دارد. از ایران نزدیک به 9 هزار نفر برای دانلود فایرفاکس در روز موعود ثبت نام کرده بودند و ایران در منطقه همپای ترکیه پیش می رفت تا اینکه در روزهای آخر عقب موندیم و اونا جلو زدن ولی چیزی که الان دیده می شه غیر قابل باوره. واقعا غیر قابل باوره فایر فاکس 3 دیشب ساعت 9 شب به وقت ایران منتشر شد و این تقریبا میانه ی روز ایالات متحده است حالا به این اقشه نگاهی بندازین. اوه بله. ایران از تمام کشورهای منطقه از بسیاری از کشورهای اروپایی و حتی از چین هم جلوتره. از فرانسه و اسپانیا و انگلیس هم جلوتریم. همه ی اینها رو باید با توجه به نکاتی دید 1- تمام این دانلود ها در طول شب گذشته انجام شده گرچه یکی از زمان های ترافیک باری روی وب در ایران ساعت 10 تا1 شب هست ولی این چنین استقبالی واقعا غیره منتظره هستش. 2- غیر از ساعت 10 تا 9 شب، در طول روز هم ترافیک افراد ایرانی حاضر در وب برای دو زمان مختلف دیگر در طول روز وجود دارد. اولی حدود 1 تا 2 بعد از ظهر و دیگری حدود ساعت 6 تا 7 غروب. 3- سرعت اینترنت در ایارن بسیار بسیار پایین تر از کشور های دیگه هست و با این حال این همه استقبال واقعا شعف برانگیزه. دیشب که فایرفاکس رو دانلود می کردم ترکیه از ما پیش بود و ما خیلی خیلی عقب بودیم تنها 500 نفر قبل از من دانلود کرده بودن اصلا توقع نداشتم الان با رقم عجیب 136 هزار مواجه بشم. واقعا آفرین به ایرانی های باشعور. اگر هنوز برای دانلود فایر فاکس 3 مردد هستین یا فکر می کنید اینترنت اکسپلورر بهرته اینجا را ببینید برای دانلود اینجا را ببینید. لطفا همین الان دانلود کنید. گرچه بعد از ساعت 9 شب امشب هم می توانید فایرفاکس را دانلود کنید ولی در ثبت رکورد تاثیری ندارد. پس همین الان بروید و اینجا دانلود کنید. حجم برنامه تنها 7 مگابایت هست و حتی روی خط های کم سرعت هم تنها 15 تا 20 دقیقه طول می کشد که دریافت آن کامل شود.

بازبینی نگاه هابل به M51

پنجاه و یکمین عضو کاتالوگ معروف مسیه، احتمالا در ابتدا سحابی مارپیچی نام داشت. M51 کهکشانی است مارپیچی با بازوهایی گسترده که با نام NGC5194 نیز شناخته می شود. m51با گستره ای به وسعت 60هزار سال نوری در آسمان جای گرفته و می بینیم که چگونه بازویش مواد قمر کهکشانی اش (NGC5195) را بلعیده است(سمت راست تصویر). این تصویر از پردازش مجدد داده های حاصل از نگاه دوربین پیشرفته ی نقشه برداری آسمان هابل به دست آمده و نمای دیگری است از چهره ی آشنای این کهکشان در حال برخورد. در این پردازش مجدد تصویری دقیق تر به دست آمده که دقت و تضاد رنگ در آن بیشتر شده و مسیر موادی که به کهکشان همدم کشیده شده اند بسیار واضح تر شده است.به اینها جزئیات بهتری از مرکز کهکشان و حوالی آن را هم اضافه کنید.این جفت کهکشانی 31 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند و فاصله ی چندانی با دسته ی دب اکبر ندارند، گرچه به طور رسمی در تقسیم یندی های آسمان در محدوده ی صورت فلکی کوچک سگان شکاری(تازی ها) است.

عکس: S. Beckwith (STScI), Hubble Heritage Team, (STScI/AURA), ESA, NASA باز بینی: Robert Gendler

بوران؛ پیچیده ترین سامانه ی حمل نقل بشر

در سال های اخیر ناسا تبلیغات فراوانی دباره ی شاتل ها کرده. ناسا شاتل ها رو به عنوان پیچیده ترین سیستم های حمل و نقل در طول تاریخ معرفی می کند. ممکن است از طرفی این حرف صحیح باشه ولی در واقع سامانه ی پیچیده تر و بهینه تری هم وجود داشته که بنا به مسائلی ناسا خیلی درباره ی آن صحبت نمی کند.

بوران نام سیستم حمل و نقل فضایی اتحاد جماهیر شوروی سابق است که کار روی آن از سالهای دهه ی هفتاد شروع شد و تا سال 1984 اولین نمونه ی کامل آن ساخته شد اما بعد از آن بودجه ی آن صرف مقاصد تسلیحاتی شد که عامل اصلی آن جنگ سرد مسکو-واشینگتن بود. بعد از فروپاشی شوروی و تبدیل آن به کشور های کوچکتر پروژه ی بوران به کلی فراموش شد ولی تنها نمونه ی ساخته شده توانست بین سالهای 1984 تا 1988، 25 پرواز موفق را تجربه کند.

نمونه ای از بوران سوار بر هواپیمای قول پیکر آنتونوف، همچنین بوران این قابلیت را داشت که با موشک هم به فضا برود.

همانطور که در تصویر می بینید بوران شکل بسیار نزدیکی به شاتل های امروزی داشت. در واقع این طرح که از ساختاری هواپیما مانند برای ارسال تجهیزات و انسانها به فضا استفاده شود خود از روسیه نشعت می گیرد. طرحی که در ابتدا با مشکلاتی همراه بود که ناسا آنها را برطرف کرد و در همان دهه ی هشتاد اولین نمونه های خود را از آن تولید کرد. شاتل های ناسا هم شکلی مشابه هواپیما دارند ولی برای پرواز های فضایی بهینه شده اند.

از قابلیت های این شاتل ها می توان به فرود روی باند اشاره کرد که پیشرفت بزرگی در برابر سامانه هایی محسوب می شود که با چتر نجات فرود می آیند. سامانه هایی نظری سایوز روسی. ولی این تمام ماجرا نیست دلیل آنکه باید بوران را پیشرفته ترین سیستم حمل و نقل بشر دانست را می توان در مقایسه ی آن را شاتل فضایی ایالات متحده هم جست. در مقایسه با شاتل ها بوران انعطاف حرکتی بسیار بیشتری دارد. بوران می توانست تا چهار تن بیشتر از شاتل های فضایی بار حمل کند. هزینه ی هر پرواز آن کمتر بود و امنیت آن بالاتر. تعداد قطعاتی که در هر پرواز می بایستی جای خود را به قطعات جدید می دادند در قیاس با شاتل بسیار کمتر بود. شاتل حتما باید سرنشین داشته باشد و حداقل برای بازگشت به زمین باید خلبان در آن حضور داشته باشد ولی بوران می توانست بدون سرنشین هم ماموریت خود را انجام داده و به زمین بازگردد. و مهمترین بخش موضوع اینجاست، چون بوران سبک تر از شاتل بود به راحتی می توانست از باند فرودگاه پرواز کند و خود را به فضا برساند یا سوار بر هواپیمایی غول پیکر به اوج آسمان رود و از آنجا سفر خود به سمت فضا را آغاز کند. این در حالی است که شاتل فضایی گرچه پرتابی حماسی دارد و با کمک موشک های عظیم دل آسمان را می شکافد و با شتاب بسیار به پیش می رود ولی همین پرتاب حماسی خطرات زیادی هم در پی دارد که در نتیجه ی آن شاتل چلنجر به کلی نابود شد و چندین نقر را نیز با خود نابود کرد.

حادثه ی چلنجر که در طی آن شاتل به کلی نابود شد و چندین نفر کشته شدند

در بازگشت هم برای شاتل ها رویداد های بدی پیش آمده. در سال 1381 بود که شاتل فضایی کلمبیا در حادثه ای دلخراش به کلی نابود شد و تمامی هفت سرنشین آن در دم جان دادند. ولی بوران با توجه به نوع پرواز و بازگشتش چنین مشکلاتی نداشت.

نزدیک به دو دهه از ساخت اولین نمونه ی بوران می گذرد و اینک شاتل های فضایی هم سالهای پایانی عمر خود را طی می کنند. از هم اکنون تحقیقات برای ساخت فضا پیماهای سرنشین دار نسل بعد شروع شده که بتوانند از باند فرودگاه به فضا اعزام شوند و همچنین بتوانند فرودی امن را تجربه کنند.

گرچه پروژه ی بوران هیچگاه به استفاده ی عملی از آن منتهی نشد ولی نقطه ی عطفی بود در رقابت های فضایی و تکنولوژیک بین دو ابرقدرت. دو ابر قدرتی که رقابت آنها در تمامی زمینه های علمی رشد چشمگیری را در چند دهه ی گدشته سبب شد.

در انتها بد نیست نگاهی بیاندازیم به تاریخچه ای از ماموریت های فضایی امریکا و شوروی:

پیش از این دو نخستین بار آلمان های نازی بودند که توانستند مرز فضا را رد کنند که البته از این موضوع به دلیل مسائل سیاسی اطلاعات زیادی در دسترس نیست. ولی بلافاصله بعد از آنها روسها مرز فضا را گشودند و سپس نخستین ماهواره ی ساخته ی دست بشر را که توپی کوچک بود به فضا فرستادند. اسپوتنیک 1 آغازگر عصر فضا برای بشر بود.

سپس امریکا نخستین ماهواره ی خود را با موفقیت به مدار فرستاد و همان زمان هم ناسا تاسیس شد. سازمانی که تا امروز نیم قرن از فعالیتش می گذرد.

سپس روس ها با استفاده از اسپوتنیک 2، «لایکا» را به فضا فرستادند. اولین موجود زنده در فضا. سگی کوچک و باهوش که تا زمانی که اکسیژن برای تنفس داشت زنده ماند.

ماکتی از وستوک 1 که اولین انسان را به فضا برد

در ادامه در ماموریت های وستوک، اولین انسان به فضا قدم نهاد. «بوری گاگارین» خلبان کوتاه قامت روس که سالگرد پرواز او به فضا را هر ساله در گوشه و کنار دنیا جشن می گیرند.

آنگاه بود که امریکا بلافاصله و طی تنها چند روز نخستین فضانوردش را به فضا اعزام کرد و البته این ماموریت بسیار کوتاه تر از ماموریت گاگارین بود.

اما در گام بعدی ناسا از روسها جلو زد و نخستین افراد زمینی را به دیدار ماه فرستاد. در سال 1969 «نیل آرمسترانگ» و «باز آلدرین» نخستین انسانهایی بودند که قدم روی کره ی دیگری می گذاشتند.

پس از این روسها با فاصله ی چند ماه نخستین ماه نشین خود را راهی تنها قمر زمین کردند که البته بدون سر نشین بود. این مه نشین نمونه هایی از ماه تهیه کرد و به زمین بازفرستاد و نخستین ماموریت اکتشافی منظومه رقم خورد. فاز بعدی رقابت مربوط به اکتشاف منظومه بود.

طراحی سایوز به عنوان یک سیستم حمل و نقل با قابلیت کاربرد چندگانه از موفقیت های دیگر روسها بود.

پروگرس(چپ) و سایوز(راست) که در ماموریت های ایستگاه فضایی بین المللی همچنان از آنها استفاده می شود.

نخستین ایستگاه فضایی برای استقرار طولانی مدت در فضا را روسها ساختند و نام «میر» را در تاریخ صنعت فضا جاودانه شد. همچنین پروگرسیو را طراحی کردند که بدون دخالت انسان می توانست ماموریت های زیادی انجام دهد. در واقع پروگرسیو موفق ترین فضاپیمای بدون سرنشین بشر به حساب می آید.

ایستگاه فضایی میر نخستین پایگاه انسان در فضا

در دوران جنگ سرد همچنان رقابت های فضایی در فاز خود دنبال می شدند. از ماموریت های موفق آن دوران می توان به ماموریت های ویجر اشاره کرد. ویجر 2 ناسا هم اکنون دور ترین ساخته ی دست بشر است! کاوشگری که در مرز های منظومه ی شمسی قرار دارد و میرود که تا چند دهه ی دیگر وارد فضای میان ستاره ای شود.

«کلیپر» جایگزین سایوز در دهه ی آینده

امروزه روسیه روی طرح فضاپیمای سرنشین دار «کلیپر» کار می کند که تا دهه ی آینده جایگزین سایوز خواهد شد. این فضا پیما یک فضا پیمای نسل جدید است که با حرکت در مایل در جو به سمت فضا پیش می رود و خطرات کمتری آن را تهدید می کند.

همچنین روسیه و امریکا فعالیت و همکاری گسترده ای در زمینه ی ساخت و تکمیل ایستگاه فضایی بین المللی دارند. ایستگاهی که پس از تکمیل بزرگترین ماهواره ی ساخته ی دست بشر خاوهد بود و چندین نفر می توانند در آن زندگی کنند و به تحقیقات علمی مشغول باشند.

حلقه های زحل از آنطرف

اگر از آن طرف به حلقه های زحل نگاه کنیم، چگونه خواهند بود؟ از روی زمین ما حلقه ها را همواره از یک سو می بینیم. طرفی که نور خورشید باعث درخشش آنها می شود. اما تصویر بالا را کاوشگر روبوتیک کاسینی زمانی گرفته است که خورشید در طرف دیگر حلقه ها قرار دارد. اینجا در 17 درجه ای بالای حلقه ها شرایطی ایجاد شده که می توان نمایی خارق العاده از باشکوه ترین حلقه های منظومه ی شمسی را به نظاره نشست. در این نما حلقه ها بر خلاف سویه ی دیگرشان تاریکند، انگار عکس نمای روبرویی حلقه ها را نگاتیو کرده باشیم. درخشش و روشنایی حلقه ها به ضخامت حلقه ها و قطر قطعات سازنده ی آنها بستگی دارد. سایه ی حلقه ها را می توانید روی سطح روشن زحل ببینید که ساختارهای ابرمانند بسیاری آن را فرا گرفته است.

خاک مریخ در انتظار آزمایش

چه شگفتی‌هایی در خاک مریخ نهفته شده است؟ برای پی بردن به آن‌­ها، ققنوس که دو هفته قبل به مریخ رسید تلاش می‌­کند مقداری از خاک مریخ را در تحلیل کننده گاز و گرمایی خود قرار دهد. در تصویر بالا این مریخ نشین مقداری خاک را به سمت یکی از هشت گرم کننده خود می‌­برد. در داخل دستگاه، خاک بسیار گرم می‌شود و شروع به تابش می‌کند. تابش خاک به وسیله‌ی یک طیف‌سنج جرمی تحلیل می‌شود. به احتمال زیاد، مقداری از مواد سبک و روشن داخل چنگک در بالا ، همانند مقداری از مواد کنار مریخ نشین از یخ هستند. ققنوس در سه ماه آینده به وسیله حفاری، گرم کردن و آزمایشات شیمیایی روی خاک مریخ سعی خواهد کرد با درک بهتر شرایط مریخ به نشانه‌­هایی از مواد حمایت کننده از حیات دست یابد.

منبع عکس روز نجوم فارسی

هلال زیبای خرداد

رصد گران آسمان در این هفته در سراسر سیاره ی زمین هلال جوان و زیبای ماه را در افق غربی پس از غروب خورشید نظاره گر بودند. این عکس نمایی است از ساحل آرامی در حوالی «لیسبون» پرتقال که ماه در آن بر فراز کوه های «سینترا» جای گرفته. ماه که در کنار ابرهای عظیم چنین رخ می نماید تنها 1 درصد از سطح روشن خود را که از بازتابش نور خورشید روشن می شود به سمت ما گرفته و این هلال زیبا و غروب خورشید نمایی دیدنی را پدید آورده اند. بخش تاریک ماه هم چندان تاریک نیست و زمین تاب ماه هم درخشان شده. هلال ماه که خود را ماه بدر نزدیک می کند، اواخر این هفته نمای زیبای دیگری را در افق غربی پدید خواهد آورد. نقطه ی روشنی که امشب(شنبه شب) در کنار ماه خواهید یافت در سیاره ی مریخ است. یکشنبه، ماه حرکت خود به سمت قلب الاسد را ادامه می دهد و می توان زحل را در حوالی آن یافت.

کیبو به ایستگاه فضایی بین المللی متصل شد

کیبو، آزمایشگاه فضایی دیگری است که در ماموریت اخیر شاتل فضایی دیسکاوری به ایستگاه بین المللی فضایی ملحق شد.

کیبو آزمایشگاهی است که ساخت آن بر عهده ی ژاپن بوده و روز جمعه با موفقیت به ایستگاه فضایی بین المللی متصل شد. خدمه ی هفدهمین ماموریت ساخت ایستگاه فضایی بین المللی که با ماموریت 124 شاتل راهی ایستگاه فضایی شده بودند در یک راهپیمایی طولانی کیبو را به ایستگاه متصل کردند و اکنون کیبو آماده ی فعالیت است.

پس از چند سال وقفه که به دلیل سوانح و مشکلات شاتل پدید آمد، اینک ایستگاه فضایی بین المللی تا تکمیل شدن فاصله ی چندانی ندارد. چند بخش دیگر در ماموریت های آتی به ایستگاه اضافه خواهد شد و آنگاه ایستگاه فضایی تمکیل می شود.

در چند روز اخیر سرویس بهداشتی ایستگاه هم دچار مشکل شده بود که تعمیر شد و اکنون که این متن را می خوانید ایستگاه فضایی بین المللی هیچ مشکلی ندارد.

تصاویر زیر نگاهی است به هفدهمین ماموریت تکمیل ایستگاه فضایی بین المللی که با همکاری بین المللی ساخته شده و محلی است برای آزمایشات علمی انسان در فضا.

آرم هفدهمین ماموریت گسترش ایستگاه و 124امین ماموریت شاتل

آزمایشگاه فضایی «کیبو» که با موفقیت به ایستگاه فضایی بین المللی متصل شد

پرتاب شاتل فضایی دیسکاوری که خدمه ی و تجهیزات لازم را به ایستگاه فضایی بین المللی منتقل کرد

شاتل فضایی دیسکاوری که محموله ی خود را تخلیه کرده و در کنار ایستگاه جای گرفته است

فضانوردان در دو راهپیمایی فضایی با کمک بازوی روبوتیک ایستگاه، کیبو را به آن متصل کردند

آزمایشگاه فضایی کیبو روی ایستگاه

فضانوردان در حال آماده سازی کیبو

ایستگاه فضایی بین المللی پس از نصب کیبو اینگونه است

پس از ماموریت های بعدی در نهایت ایستگاه فضایی بین المللی با اضافه شدن بخش های جدید اینگونه خواهد بود

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ی این ماموریت می توانید از این منابع استفاده کنید. + . +

یخ زیر پای ققنوس!

آیا این یخ است، زیر پای کاوشگر فینیکس؟ می تواند اینطور باشد. ققنوس که هفته ی پیش روی مریخ فرود آمد(فارسی) قرار بود با حفاری خود را به یخ هایی زیر سطح مریخ برساند. اما انگار جت های معکوس ققنوس(فینیکس) خود این کار را کرده اند و یخ را از زیر سطح پدیدار کرده اند. تصویر بالا، عکسی است که خفته ی پسش با استفاده از دوربین روی بازوی روبوتیک مریخ نشین گرفته شده و در آن سطحی غیر معمول با رنگی روشن دیده می شود، آن هم درست روبروی جایی که مریخ نشین فرود آمده(فارسی)! در طول چند هفته ی آینده فینیکس به بررسی این سحط جالب می پردازد و با استفاده از بازوی خود به حفاری در سطح مریخ خواهد پرداخت. اگر این سطح روشن، یخ باشد، آنگاه ققنوس به آسانی می تواند با استفاده از آن به بررسیپیشینه ی آب در مریخ بپردازد و آنگاه بهتر می توان در این باره قضاوت کرد که آیا خاک و یخ مریخ می توانند میزبانی برای حیات باشند.