سحابی مرداب و سه تکه

مکان صورت فلکی قوس در آسمان، جایگاه اجرام غیر ستاره ای، سحابی ها، خوشه ها و دسته ی بزرگی از اجزای سازنده ی کهشکانمان است. تراکم این اجرام شگفت انگیز و زیبا در منطقه ی قوس بیشتر است؛ چراکه مرکز کهکشان ما- راه شیری - در این منطثه واقع شده. در اکثر شبهای رصدی تابستان، قوس یکی از مناطقی است که توریست های آسمانبسیار به آن علاقه دارند. (بله، آسمان هم توریست داردريال هر کسی که با چشم، یک دوربین ساده و یا با تلسکوپ به آسمان می نگرد یک توریست است.) قوس این روز ها در کشورمان نزدیکی های ساعت 7 به طور کامل طلوع می کند، البته در این موقع از سال خورشید ساعت 7 بعد از ظهر معمولا در آسمان است و به سبب نور شدید آن نمی توان سایر ستارگان را دید. ولی به محض غروب خورشید و با تاریک شدن هوا می توانید از این نقشه برای پیدا کردن قوس استفاده کنید.(برای دریافت نقشه ی بزرگ با حجم 66Kb روی تصویر کلیک کنید. همچنین ببینید که منطقه ای که مرکز کهکشاتن ما در آن واقع شده، در آسمان چه شلوغ است. اگر تلسکوپ یا دوربین دوچشمی خود را به سمت صورت فلکی قوس برگردانید با انبوهی از اشکال مختلف روبرو می شوید. M8 و M20 دو تا از این اشکال هستند. M8 یک سحابی پراکنده است که محل تولد ستارگانی مانند خورشید خودمان است. به M8، سحابی مرداب هم می گویند؛ و M20 که بسیار معروف است، بخاطر شکل زیبایش به سحابی سه تکه مشهور شده. در تصویر M8 در مرکز عکس و سحابی سه نکه در قسمت بالا سمت راست قرار گرفته. به شکل آن دقت کنید. ببینید که چگونه سه پاره شده. و البته فراموش نکنیم، NGC 6559 هم در سمت چپ سحابی مرداب واقع شده. M8 و M20 را شارل مسیه در قرن هجدهم دسته بندی کرد و آنها را در کاتالوگ مشهور خود که به فهرست مسیه معروف شد، قرار داد. هدف او از تهییه ی فهرستش این بود که در آن زمان افراد زیادی برای جاودانه کردن نام خود و معروف شدن رو به پیدا کردن دنباله دارها آورده بودند و هراز گاهی به اشتباه یکی از این اجرام را به عنوان دنباله دار اعلام می کردند. مسیه این فهرست را تهییه کرد و نزدیک 100 جرم در آن قرار داد که اغلب با دنباله دارها اشتباه گرفته می شدند تا این اشتباهات کمتر شود. به عکس خودمان برگردیم؛ فاصله ی هر سه سحابی از ما چیزی حدود 5000 سال نوری است. ابعاد M8 در حال زیاد شدن است و تزدیک به صد سال نوری عرض دارد. سحابی سه تکه بسیار واضح و خوب در این تصویر ثبت شده. تصاویری مثل این یکی معمولا از کار مشترک چند مرکز با هم بدست می آیند. این عکس هم از همکاری مشترک دو دوربین و دو تلسکوپ بدست آمده که از هم دو هزار کیلو متر فاصله داشتند. تصویر زمینه که نصویر آسمان تاریک با ستارگان فراوان است در آریزونا تهییه شده و تصویر M20 و M8 را در پنسیلوانیای امریکا گرفته اند. در نهایت عکس ها باهم ترکیب شده اند تا این منظره ی زیبا خلق شود. رنگ قرمز در این عکس نشان دهنده ی گاز هیدروژن هستند و بخش های آبی که بیشتر در سحابی سه تکه دیده می شوند، نشان دهنده ی غبار میان ستاره ایست که نور ستارگان دیگر را بازتاب می دهند.

These three bright nebulae are often featured in telescopic tours of the constellation Sagittarius and the crowded starfields of the central Milky Way. In fact, 18th century cosmic tourist Charles Messier cataloged two of them; M8, the nebula below and right of center, and colorful M20 at the upper right. The third, NGC 6559, is left of M8, separated from the the larger nebula by a dark dust lane. All three are stellar nurseries about five thousand light-years or so distant. The expansive M8, over a hundred light-years across, is also known as the Lagoon Nebula while M20's popular moniker is the Trifid. This stunning digital view is actually a collaborative composite recorded by 2 cameras and 2 telescopes about 2 thousand miles apart. The deep, wide image field was captured under dark Arizona skies. Both M8 and M20 were recorded in more detail from an observatory in Pennsylvania. Glowing hydrogen gas creates the dominant red color of the emission nebulae, with contrasting blue hues, most striking in the Trifid, due to dust reflected starlight.

منبع Source